Classic view

Desde que hace varios años reacondicionaran los accesos al antiguo cargadero de mineral de Dícido, este encuadre que hoy os presento se ha convertido en todo un clásico del Cantábrico. He subido anteriormente más fotos con este mismo encuadre, o al menos muy similar. Puede variar unos pocos centímetros a un lado o a otro… Tengo fotos distintas de este lugar, incluso alguna que he hecho jugándome literalmente el tipo, pero ninguna de momento llega a gustarme tanto como las que se realizan con este encuadre.

Creo que es bastante frecuente el que suceda un hecho así. Hay infinidad de sitios, pero algunos, a parte de otros muchos posibles, tienen «el encuadre». Azkorri, Barrika, Otzarreta, Gaztelugatxe, Arnía, Los Urros… Creo que todos los que hemos hecho fotos ahí las tenemos muy similares en cuanto a encuadre. Hay evidentemente también quien ha hecho cosas distintas, pero creo que somos pocos los que hemos huido de los encuadres clásicos o típicos. Es posible que en función del nivel de la fase de aprendizaje en el que estemos nos prodiguemos más con los encuadres clásicos, pero creo que en los inicios todos, o casi todos, hemos tendido a utilizarlos para llevarnos una foto bonita o al menos reconocible de un determinado lugar.

Yo sigo en continua fase de aprendizaje. Esto no termina nunca. No renuncio a seguir tirando de encuadres típicos cuando me apetezca. Suelo pensar que alguien antes que yo vio algo en ese encuadre que lo ha hecho popular y no es normal que todos nos equivoquemos al popularizar las cosas. Esto no quiere decir que apruebe la copia burda y gratuita de una foto, simplemente le busco una justificación, una causa a esa repetición de encuadre. Para mi la mejor justificación es la del aprendizaje que ya he mencionado. También me sirve el afán coleccionista. No le veo nada de malo a que alguien quiera tener «su foto» de, por ejemplo, Otzarreta como las que fotógrafos de renombre han popularizado.

Este es un tema que podría no tener fin. Yo respeto todas las opiniones y gustos, pero creo que últimamente se ha hablado mucho sobre la originalidad y la creatividad y se ha tendido a menospreciar el trabajo de gente que empieza en el mundo de la fotografía por el mero hecho de que alguien ya había hecho una foto anteriormente como las que hacen ahora esos recién llegados. Creo que eso no es justo y como bien dice mi amigo Jonathan, nadie debe de olvidar de donde venimos… ¿Nos hemos parado a repasar nuestra trayectoria antes de criticar hechos como estos? ¿Nos hemos parado a pensar que esa originalidad o esa creatividad a veces se tiene y otras veces no? ¿Es posible que originalidad y creatividad lleguen a veces de la mano cuando uno está en un estadio de aprendizaje bastante elevado? ¿Es posible también que alguien nos quiera vender fotos insufribles e injustificables dándoles un baño de creatividad?

Muchas cosas por hoy. Ahí quedan. Mientras reflexionamos os dejo con este encuadre clásico del cargadero de Dícido en Mioño, Cantabria.

Classic view

Andoni

Nacido en 1975. Soy muskiztarra, casado y con dos hijos: Aimar y Markel. Me encantan la música y la fotografía. 1975ean jaioa. Muskiztarra naiz. Ezkonduta nago eta bi seme ditut: Aimar eta Markel. Musika eta argazkigintza maite ditut. Born in 1975. I am from Muskiz, Bizkaia, Euskadi. I am married and I have two sons: Aimar and Markel. I love music and photography.

This Post Has One Comment

  1. Argi dago denok daukagula nondik hasi garen bide bat, eta ikasteko modu errez bat, besteek atera zuten argazki ederraren kopia egitean hasten dela. Hori ez dago ukatzerik, denok jarraitu bait dugu bide berdina. Baña nire galdera beste hau da: analizatu al dugu inoiz zergatik funtzionatzen duen horrenbeste gustatu zaigun argazki horrek? Nik uste dut hor hasten dela benetan ikasketa baterako bidea. Ez da kopia hutsa egitean ikastean, baizik kopia horrek zergatik daukan horrelako ikusgarritasuna analizatu eta arrazoiak non dauden jakitean. Behin gauza horiek jakitean, lokalizazio ezberdinetan ikasketa horien erabilera egitea da ondorengo pausua. Pausu horiek eman beharrean, funtzionatzen duten argazkien kopia egin eta zergatik funtzionatzen duten ez jakitea da argazkilari eta kolekziogile baten arteko ezberdintasuna.

    Bakoitza libre da nahi duen bidea hartzeko. Nik garbi daukat, «kolekzionatzea» ere gustatzen zaidala (toki politak, politak dira), baña gero ta gehiago saiatzen naizela nire argazkiak sortzen eta besteen argazkietatik aldentzen ere argi daukat. Ezin da ukatu ere, toki batzuek ez dutela aukera haundirik ematen gauzak oso ezberdin egiteko eta hor beti izango dela argazki bat bestearen antzekoa. Orain gainera, eta web-aren erakuslehiotik, jada ezinezkoa da toki bateko argazki bat ateratzen zu lehena izatea, batez ere kostan eta ondoren basoan, baña hortan (gauza berriak egiten) saiatzea gauza polita da nire ustetan.

Deja una respuesta

Close Menu